Boyhood

               Özgecan'ın öldürülmesiyle birlikte herkes gibi bende çok zor anlar yaşadım. Acıyla mücadele edemeyince ya da olay çok ağır gelince insanoğlu her zaman acıdan kaçınma yollarını ararmış. İşte bende öyle yaptım ve oturdum film izledim. Çok da güzel bir filmdi. Nefes almamı ve rahatlamamı sağladı.

   
          Şimdi bana film çok mu pozitifti ya da komikti diye sorabilirsiniz? Her ikisi de değildi. Hatta klasik,  dünyayı kurtaran Amerikan filmlerinden de değildi. Çok mütevazi bir konusu olan her türlü abartıdan uzak sıradan bir aile filmiydi. Filmin senaristi ve yönetmeni aynı kişi Richard Linklater'dı. Filmin sanıyorum Türkçe karşılığı Çocukluk'muş. Filmin en önemli özelliği ise 12 yılda çekilmiş olması. Yani yönetmen her yıl oyuncularla bir araya gelerek filmden bölümler çekmiş. Afişte gördüğünüz çocuk film boyunca büyüyor ve Üniversiteye başladığında da film bitiyor.Aşağıdaki fotoğrafta olduğu gibi.

           Filmin konusu ise kısaca şöyle: Genç yaşta evlilik yapan çiftin iki çocuğu olur; bir kız biri de erkek. Evliliklerini sürdüremeyeince boşanırlar ve film de bu boşanmadan sonra başlar. Çocuklar annede kalırlar ve belirli aralıklarla babayla buluşurlar. Anne başka erkeklerle de evlenir, boşanır. Bu süre zarfında çocuklar babalarıyla görüşmeye devam ederler.

             Babanın ve annenin çocuklarla kurdukları iletişim gerçekten çok güzeldi. Her ailede olabilecek sorunlar burada da yaşanıyor. Her yerde olduğu gibi ne yazık ki kadına yönelik şiddet bu filmde de var.

           Filmin en güzel yanı şuydu: Film büyüklerin bakış açısından değil tamamen çocukların bakış açısından çekilmişti. Çocuklar annelerinin ve babalarının başına gelenleri görüyorlar bazılarını anlıyor bazılarını da anlamıyorlardı.

         Son olarak filmle ilgili şunu diyebilirim. Çok sade çok mütevazi bir film ve mutlaka izlenmesi gereken bir film. İyi seyirler...