Paris ve Londra'da Beş Parasız

         George Orwell'in okuduğum dördüncü kitabı bu oldu. Daha önce Hayvan Çiftliği, 1984 ve Boğulmamak İçin kitaplarını okumuştum. 1984 ve Hayvan Çiftliği'nin ben de çok ama çok ayrı bir yeri var. Okuduğum son iki kitabı ise diğerlerinin yerini kesinlikle tutmaz.

          Yazar bu kitapta tamamen kendi anılarını yazmış. Ama nedense kitap "anı" olarak değil "roman" olarak basılmış. Bu kısmı anlayamadım açıkçası.


         Kitapta, Paris ve Londra'da geçirdiği ve parasızlık çektiği dönemler anlatılıyor. Kitabın ilk bölümleri Paris'te ki hayatıyla ilgili. Orada bir otelin mutfağında bulaşıkçılık yaparak karnını doyurmaya çalışıyor. Günde 18 saat çalıştığı zamanlar oluyor. Hatta öyle ki çalışmaktan son treni kaçırıp lokantanın zemininde uyumak zorunda kalıyor.

           Paris'teki lokantaları o kadar korkunç anlatıyor ki, okuyunca iyi ki Paris'e gitmemişim ve iyi ki bir şey yememişim diye düşündüm.

           İnsanlar üç kuruş paraya saatlerce çalıştıkları için başka bir şey düşünme fırsatı da bulamıyorlar. Hatta yazara göre bu modern kölelik; saatlerce hiçbir şey düşünmeden sadece çalışmak,  çalışmak,  çalışmak... Kişiler çalışmaktan kendi sorunlarını düşünmeye dahi vakit ayıramıyorlar.

          Kitabın ikinci bölümü ise Londra'yı anlatıyor. Tam Paris'ten kurtuldu diye düşünürken Londra'da yaşadıkları Paris'i aratır hale geliyor. Londra'da berduşlar adı verilen on binlerce insan ve bunların yaşantısı anlatılıyor. Bunların yaptıkları ise; dilenmek, ayakkabı bağı satmak, sokaklara resim çizmek... vb şeyler. Geceleri ise berbat yerlerde kalıyorlar. Hele  hele fıçı diye bahsettiği yer ise berbat ötesi bir yer.

       Kitapta en çok beğendiğim kısım ise şu oldu: "İnsan hep beş parasız olmaktan korkar. Gün gelip beş parasız kaldığında ise hiçbir şey olmaz; hala ayaktasındır."

       Kitap kesinlikle okunmaya değer bir kitap, tavsiye ederim.