Bu yaz kişisel gelişim kitapları okumaya karar verdim. Çünkü benim için zorlu bir yaz olacak en azından kitaplarla kendimi rahatlatmaya çalışmam gerekiyor.
Her şey bir ay önce anneme kanser teşhisi koyulmasıyla başladı. Erken teşhisti ilk evreydi. Mutluyduk, moralimiz yüksekti geçen cuma ilk kemoterapiyi alana kadar. Bir anda her şey değişti annem çok kötü oldu. Sürpriz olmadı bu bize hep söylendi zaten. Ama inanın bilmekle yaşamak çok farklı şeyler. İlk üç dört gün çok kötü oluyormuş sonra sonra toparlanıyormuş. Şimdi toparlanma zamanındayız ama nedense bu toparlanma çok yavaş gerçekleşiyor ya da zaman bize geçmiyor. Dünya üzerinde bu tedaviyi gören herkese Allah yardım etsin, çok zor. Hasta için yaşananlar zor, hasta yakınları için karşısında çaresiz olmak çok zor. İşte bu zorluklar içinde dedim ki " Fatoş, evdeki tüm kişisel gelişim kitaplarını oku". Güçlü olmam gerekiyor anneme güç verebilmek için ya da yanında güçlü kalabilmek için.
Gelelim kitaba; kitap, insanların olumsuz inanç kalıplarını nasıl ortadan kaldırabileceklerini anlatıyor. Özellikle rüyaları yazmanın faydalı olacağını, rüyalardan inanç sistemimize ulaşabileceğimizi söylüyor. Temel olumsuz inanç ise "yeterli değilim" inancıymış. Hepimiz koşullu sevgiyle büyütüldüğümüz için bu inanca saplanıp kalıyormuşuz.
Kitapta ilgimi çeken en önemli konu ise; hayatımızın hayal olduğunu söylemesi oldu. Aslında gerçeği olduğu gibi algılayamıyoruz hayalimiz nasılsa öyle algılıyormuşuz. Hayalimizde inanç sistemimiz oluyormuş. Mesela ben kendimi yeterli görmüyorsam, korkularım varsa hayatı algılayışımda bu korkuya bağlı olarak gerçekleşiyor ve sonunda korktuğum hayali gerçekmiş gibi algılıyorum. Bu yüzden yazar " hayat nasıl gidiyor?" diye sormuyor, " hayalin nasıl gidiyor?" diye soruyor.
Belki ruh halimden dolayı bilemeyeceğim artık, kitap beni çok fazla etkilemedi. Bu yüzden tavsiye edip etmemekte kararsızım. Siz bilirsiniz diye bitireyim yazımı.
